بهمن، ماه من

کی میگه تولد فقط مخصوص بچه هاست. کی میگه تولد فقط بچه ها را خوشحال میکنه. از اول بهمن خوشحالم . بچه نیستم. منتظرم  فردا بشه. 45 سال پیش به دنیا آمدم. پدرم گفت جمعه روزی بوده. با این که مادرم، دلتنگ مادرم هستم که سالهاست ندیدمش و فقط قاب عکسش به من لبخند میزند. 45 سال از زحمت کشاورزان ، زمین پر برکت و تلاش  کسانی که نمی شناختمشان بهره بردم. راهها رفتم ، چیزها دیدم و شنیدم . از 40 سالگی که میگذشت هیجان رفتن از 30 را داشتم. و به قول اطلسی 45 سال گذشت، رشد هم کردم اما بزرگ نشدم . به گمانم که هیچ وقت نشد من بزرگ بشوم . یک بچه کوچک ماند که حالا 45 ساله شده. 

و نامم آزاده است. و نامم را دوست دارم و امسال از کرونا آموختم که بالاترین نعمت آزادی است و به خودم قول دادم هرگز به پرنده یا حیوانات درون قفس نگاه نکنم. هرچند تا  به حال موجودی را به قفس اسیر نکردم. تولد من فرداست با اینکه یکبار دیگر سالها پیش متولد شدم و عمری دوباره از خدا گرفتم و باز فهمیدم تاج سلامتی بر سر داشتن چه نعمتی است که اگر برداشته شود میفهمی.

 هیجان دارم فردا چه میشود و چه کسانی در زادروز تولدم مرا یاد می اورند.